dinsdag 5 september 2017

5 jaar schoon, het is mooi geweest

Vandaag 5 jaar geleden kreeg ik te horen of ik schoon was. Spannende dag, je hebt een idee, maar de arts moet het zeggen. Zij moet bevestigen of het zo is, of al die 12 chemokuren zijn werk hebben gedaan.

En met mij zitten op dat moment heel veel mensen in spanning, kanker heb je niet alleen. De kinderen gelukkig niet, aan hun gaat het voorbij, Charlotte snapt dat mama naar het ziekenhuis moet, maar snapt de ernst gelukkig niet, Nathan was simpelweg te jong.



En nu ben ik 5 jaar schoon, 5 jaar! Wat ben ik in die 5 jaar opgekrabbeld, wat heb ik veel geleerd, nieuwe vrienden gemaakt, mijn leven een andere wending gegeven waar ik geen minuut spijt van heb. Ik heb het nog meer naar mijn eigen wil gezet.

Ze zeggen altijd dat als jou zelf iets ergs overkomt je het leven anders gaat bekijken, dat klopt dus ook. Zaken waar je je minder druk over maakt, zaken waar je je juist drukker over maakt. Het veranderd echt.



Ik moet nu ook zeggen dat na 5 jaar de ongemakjes erbij horen, last van vocht, last van tintelingen, last van de temperatuur, last van droge huid, soms een energie burn down, last van pijnlijke vaten en ik vergeet er geheid nog wat. Maar na 5 jaar voel ik mij op en top, vergeet ik soms wat er zich heeft afgespeeld en moet ik echt mijzelf herinneren aan de dokters controle. Die gaat na 5 jaar onverminderd door, eens in de 4 maanden nu.



Nu na 5 jaar is het dus ook wel mooi geweest met deze blog, hij gaat in ruste, als naslagwerk en meer ook niet.



Fijne dag allemaal!



XXX



donderdag 16 februari 2017

5 jaar!

Vandaag om half 9 is het precies 5 jaar geleden dat ik te horen kreeg dat ik een vorm van bloedkanker had. Dar was het, niet wat, hoe en hoe ernstig, dat moest allemaal nog blijken. Grond zakt onder je voeten vandaan, je wereld stort in en je bereid je voor op het verhaal wat je moet gaan vertellen tegen jouw ouders, zus, familie, vrienden en alle verdere aanverwante artikelen. Puzzelstukjes vallen op zijn plaatsen, klachten worden verklaard en je hebt zin in een peuk ;) Veel dingen weet ik tegenwoordig niet meer, maar die dag vergeet je niet.

5 jaar is een magisch getal in de kankerscene. als jij 5 jaar schoon bent, dan ben je genezen. Althans zo was het altijd maar die stelling hebben ze afgezwakt. Wat hoeveel mensen lopen genezen het ziekenhuis uit om vervolgens over een maand de stempel palliatief te krijgen. Dit hoeft dan niet door de oorspronkelijke kanker te komen, dit kan ook door een nieuwe. Bij Hodgkin is het zo dat als je 5 jaar schoon bent, de kans op weer Hodgkin vrijwel nihil is, geruststellende gedachten, ik heb namelijk geen zin in weer een beenmerg onderzoek. Maar de kans op een andere kankersoort is verhoudingsgewijs groter dan voor een gezond persoon. Anyway, 6 september is de dag van 5 jaar schoon, die moet ik nog aftellen.

5 jaar klonk ook zo ver weg toen ik in de rollercoaster terecht kwam. Ik voelde mij zo slecht, ik dacht eerst aan beter worden. Toen ik het bericht kreeg dat ik schoon was kon ik mij niet voorstellen dat ik mij ooit nog topfit zou gaan voelen. Eerst aansterken om vervolgens te gaan proberen te werken met daarbij een revalidatietraject. Het revalidatietraject was pittig, maar ik heb veel geleerd en een leuke tijd gehad. Aan het eind van het re-integratietraject op mijn werk was ik eigenlijk nog niet volledig fit om weer vol te gaan werken. Ik had mij al bij dit lot neergelegd. Ik had echter nog geen zin om thuis te gaan zitten en regeltjes in Nederland maken dat je ook niet zomaar gedeeltelijk wordt afgekeurd (hier valt nog wel wat te winnen, na kanker is voor sommigen een langere re-integratie periode nodig).
Na een kans ben ik een tijd thuis geweest. Uiteindelijk ben ik weer gaan werken in Nijkerk. Belasting van het autorijden op belasting van het werken. Maar gaandeweg is het steeds beter gegaan, voel ik mij steeds fitter en kan ik wel stellen dat ik, weliswaar met wat beperkingen, toch echt wel weer op een redelijk oud niveau zit. Redelijk zeg ik, het wordt niet meer wat het was. Het mooiste voorbeeld hiervan is dat ik op het verjaardagsfeest van Nathan afgelopen zondag aan mijn nicht vraag of ze haar theezakje wil hergebruiken, terwijl ik haar net cola in had gedaan: Chemobrein. Mijn lichaam is moe en veroorzaakt een "shutdown". Ik weet dan ook dat het klaar is voor die dag.
Op een normale dag stuiter ik echter tegenwoordig lekker door, heb weer zin in van alles, de ambities zijn weer (iets te veel) aanwezig, ik geniet van het leven, een oude ik komt weer om de hoek kijken.

Vandaag precies 5 jaar geleden om half 9 kreeg ik een kans op een nieuwe toekomst, want:

LEEF JE LEVEN ZOALS JIJ HET WIL LEVEN, JE LEEFT MAAR 1 KEER!

donderdag 18 februari 2016

4 jaar verder

Toevallig zat ik onlangs weer aan de blog te denken, dat ik al een tijdje, uhhhhh een jaar, niks geschreven had. Toeval, vorig jaar in deze tijd bedacht ik mij dat ook. Toeval? Afgelopen weekend reageerde iemand op mijn blog.

Alweer 4 jaar geleden dat ik de diagnose kreeg, gisteren 4 jaar geleden om precies te zijn. Alweer 3,5 jaar schoon, alweer 3 jaar geleden dat ik de revalidatie startte en 2 jaar geleden dat ik uit dienst ging en mijn eigen zaak startte.

Het gaat goed. Uiteraard heb ik mijn kwalen, zijn er dingetjes waar je tegen aan loopt, van na de diagnose Hodgkin.

Mijn vingers, koud weer en ze doen zeer, moet ik krabben dan moet ik zeker geen handschoenen vergeten. Mijn aders op mijn handen zijn verpest en doen soms wat pijn. Puur door de chemo die er in is gepompt/infusen die ik heb gehad op en in de buurt van de handen. Bloedprikken? Het wordt steeds lastiger. De aderen zijn door de chemo en het vele prikken verhard/moeilijk prikbaar. Iets waar de mensen die mij moeten prikken meer last van hebben ;)
Griep? Dan groeien mijn klieren in mijn hals, nooit last van gehad, maar sinds Hodgkin wel.
In oktober 2015 had ik weer wat nieuws, Ik begon met galbulten over mijn gehele lijf. Vervolgens, een weekje later, kon ik niet meer opstaan uit bed, lopen enz. Hele mallemolen in voor reuma (familiair), bloedwaardes waren te hoog. En zo als het kwam zo ging het ook weer, vrij plotseling. Niemand weet precies wat het was, maar het kan zo zijn dat ik een virus onder de leden had. Wat nog wel uit het onderzoek naar voren kwam is dat ik in de afgelopen 4 jaar 5 cm ben gekrompen, wederom zonder aanwijsbare oorzaak (botdichtheid was prima). Benieuwd hoe lang ik ben als ik 70 jaar ben........
Oedeem blijf ik ook last van houden. Gelukkig weet de fysio dat redelijk binnen de perken te houden.
Mijn haar is nu weer anders dan een jaar geleden. Bizar lang heeft je haar nodig om te herstellen.
Vermoeidheid is de ene dag erger dan de andere dag. Moet zeggen dat ik ook redelijk door dender, maar wel met inachtneming van de grenzen welke ik heb geleerd tijdens de revalidatie. Sinds april 2015 heb ik een baan in Nijkerk. 3,5 dag in de week bij een leuk bedrijf waar ik de controller assisteer. Baan was nodig, want ook al gaat het zakelijk steeds beter, het voedt nog niet alle monden. Zakelijk heb ik zeker niet te klagen. Er zit een constante groei in, niet grillig, maar een stabiele constante groei. En daar doe je het voor. En daarnaast ben ik actief binnen de PvdA, ik volg nu een leergang van de partij en de fractie en probeer mijn steentje bij te dragen.
Ik verveel mij dus niet.

Trouwens, na ruim 3 jaar iedere 3 maand controle is er een mijlpaal bereikt, ik mag over naar eens in de 4 maand controle. Yeahhhhhhh, feestje. Begrijp me niet verkeerd, controle is fijn, extra zekerheid, maar zo'n maand verlenging is toch een bevestiging dat het goed gaat. Mijn arts is trouwens wel met pensioen, wie verzint het om die man met pensioen te laten gaan, grrrrr. Nou ja we zullen zien hoe de nieuwe is, verjonging kan goed uitpakken ;)

En dan verder, dan verder gaat alles eigenlijk zijn gangetje. Afgelopen weekend onze knul 5 geworden, een grote wijsneus is het. Onze grote meid is alweer 6,5. Groep 3 zit ze en ze vindt het leuk, moeilijk, maar vooral leuk.
En ik geniet ervan, samen met Martin. Iedere dag besef ik weer dat ik geluk heb gehad dat mij meer tijd is gegeven, meer tijd met mijn gezin, familie en vrienden en meer tijd met alles wat ik leuk vind.

Alvast een fijn weekend!


woensdag 4 februari 2015

Dat is even geleden

En dan bedenk je je dat je al ruim een jaar niks geschreven hebt. Een jaar waarin ik druk was, druk met het opzetten van mijn eigen belastingen en administratiekantoor: Lupe Belastingen en Administraties. Druk met de kinderen, druk met mijn nieuwe/oude passie, de politiek en druk met het genieten.

Mijn eigen zaak bestaat nu bijna een jaar, erg trots op. Toen ik het groene licht kreeg was het toevallig de dag dat ik 2 jaar daarvoor te horen had gekregen dat ik ernstig ziek was, nu kreeg ik te horen dat ik mijn eigen zaak mocht beginnen. Erg blij en dat ben ik nog steeds. Het gaat uiteraard niet makkelijk, het is crisis. Je moet je er tussen werken en vertrouwen opbouwen. Maar het heeft mij lichamelijk veel meer rust gebracht.
Er zijn uiteraard nog momenten dat ik mijzelf tegenkom, maar over het algemeen heb ik mijzelf wel in balans, als ik maar gewoon mijn dagelijks leven anders inricht en vooral daar rekening mee houd. Geen late avonden meer, geen drukke weken meer, gewoon balans.

Helaas ben ik de verworven krullen weer kwijt, ja wat slag in mijn haar, maar dat is het. Balen uiteraard, maar ach dan voldoe ik wel weer aan de wens van man en dochter, mijn haar langer laten groeien. Als het haar verder hersteld is laat ik wel permanent zetten ;)

En verder hobbelen we zo door. Nu het toch koud is, en iedere ochtend last van de vingers heb, hoop ik dat het zomer wordt, zodra het zomer is en ik de warmte weer niet kwijt kan, hoop ik dat het kouder wordt, conclusie, ik hoop op het voorjaar en najaar.
Afgelopen jaar de conclusie gekregen dat ik migraine met aura heb, dit gaat helaas niet samen met de pil. In het traject voor een andere anti conceptie toch ook maar weer over de overgang gehad. Er werd bedacht door iemand dat ik maar eens op de overgangswaardes moest laten prikken, terwijl ik aan de pil zat. Tja ik ben maar een leek, maar zelfs ik snap dat de hormonen van de pil invloed kan hebben op deze uitslag, deze wees uit dat ik niet in de overgang zat. De gynaecoloog vond de gehele gang ook al vreemd (eerst aan de hand van een vragenlijst overgang en nu niet), dus maar weer een rondje laten prikken, maar dan nu zonder pil. Dinsdag hoor ik definitief of ik wel of niet in de overgang zit door de chemo.

Nathan wordt volgende week ook al weer 4 jaar. Tijd gaat wat dat betreft ook echt snel. Toen ik hoorde dat ik ziek was, was hij net 3 dagen 1, nu gaat hij vanaf volgende week naar school. De wendagen bevallen hem iig wel, het liefst gaat hij iedere dag, ik voel met hem mee........
En als Nathan 4 wordt, zijn Martin en ik ook alweer 12 jaar samen, 12 jaar! Hij heeft onlangs iets gedaan wat ik nooit had verwacht, namelijk stoppen met roken. Inmiddels alweer ruim 4 maand, erg trots op hem.

En last but not least. Zoek je iemand voor jouw belasting- en/of administratie werkzaamheden?

www.lupebelastingen.nl



dinsdag 31 december 2013

Op naar een nieuw jaar!

Oeps is het al zo lang geleden? Hmmmm zeker druk geweest, druk met van alles en nog wat. Met zijn ups en downs. Afgelopen periode weer een tante overleden, iets waar wij eigenlijk niet op hadden gerekend en zeker nog niet hadden verwacht, 71 mocht ze worden. Een hartstilstand, eigenlijk nog een mooie dood, geen ellende van ziekenhuizen, dat had ze al genoeg gehad. Maar ja geen kinderen, Ik heb er nog een tijdje in huis gewoond, Martin later ook. Ze is de zus van mijn moeder en oom, mijn oom van wie zijn vrouw 6 weken ervoor overleed, erg sneu allemaal. En we moesten ook haar huis leeg halen, weet je wat er na 47 jaar tevoorschijn komt? Dingen waarvan je geeneens wist dat het ooit mode was en oeps, ook nog zat spul van Carmen en mij.

Door dit alles was de zin in kerst eigenlijk wel min of meer verdwenen. Ook door het feit dat het nu nog ongeveer 7 tot 10 graden is en we in herfststormen zitten, uhmmmmm wat mis is? Ach ja volgend jaar weer.

Druk dus, Ik heb ondertussen een controle van mijn gebitje gehad, deze was goed, geen achteruitgang, dat is goed! En ondertussen heb ik ook een spalk gekregen, tandjes zitten weer vaster en kan weer veiliger een hap nemen. En niet te vergeten: IK BEN TANTE GEWORDEN! Sofia heet ze, een pittige tante ;) Charlotte en Nathan zijn trotse en behulpzame nicht en neef.

Ow ja heb ook nog een controle in het ziekenhuis gehad, hier was ook alles goed. Dit was voor het eerst in het nieuwe ziekenhuis, mooi geworden, maar groot! Ach alles went ;)

Hmm nog meer? Ja dat ook nog, ik had een nieuwe baan en toch niet. Nja niet al te lang druk over maken, negatieve energie kost teveel energie en er was toch niks aan te veranderen. Dus! en dan? Nou ik ga nu een eigen kantoor starten, spannend? rete! zin in? JA! In wat? Belastingen en administraties, in februari as, dus roept u maar! Invulling qua naam enz komt nog.

En ach er is nog zoveel meer gebeurd, maar nu maar eerst op naar een nieuw jaar, vanavond feesten en het nieuwe jaar proostend inluiden, hopelijk wordt het een succesvol jaar met veel te benutte kansen, veel geluk, liefde en bovenal gezondheid! Goede jaarwisseling iedereen!

XXX

maandag 30 september 2013

Het heeft ook zo zijn voordelen

Kanker brengt veel ellende teweeg, chemo brengt veel ellende teweeg. Chemo brengt zoveel ellende teweeg, mensen die het hebben ondergaan zullen zich bij een volgende keer afvragen of ze het weer zomaar willen of dat de afweging nog zorgvuldiger wordt.

Naast dat chemo vaak betekent dat iemand weer schoon wordt, betekent het ook vaak kaalheid. Kaalheid is uiteraard een heet hangijzer voor voornamelijk de vrouwen, een uitzondering daargelaten ;). Zoals besproken was het mij ook gegarandeerd, een kale kop, maar heeft mijn geweldige dikke bos ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk met een iets dunner bosje door het leven ging. Zoals ook onlangs besproken kwam het nieuwe haar weer tussendoor gegroeid. Om een vriend te citeren: "Lupe je ziet er niet uit, doe er wat aan, je bent net een vogelverschrikker" EN BEDANKT! Maar nee, hij had gelijk, ik had het zelf ook al geconstateerd en met Martin erover gehad. Ook al een keer met de kapster, zij stelde destijds al voor, als je eraan toe bent dan knip ik er een groter stuk vanaf, is beter voor je haar. Dus vorige week dinsdag was het zover. Er is een flink stuk vanaf gegaan, Nathan dacht ik ruim maar meteen op, af kan er niet meer aan. ik kon nog net de helft op de foto zetten.

 
 
 

Hierbij het resultaat, niet super duidelijk, maar het is een impressie.



Maar ik ben heeeeeeeeel blij met mijn nieuwe coupe, krullen en een "woeste" coupe. En iedereen die er wat van zegt is er zeer positief over, kreeg zelfs te horen een hele verbetering (heeeeel complimenteus) en het benadrukt je persoonlijkheid, whahahahaha. Dus geslaagd!
Chemo brengt dus ook krullen met zich mee, en hier is en staat dat niet verkeerd.

Dit weekend was een weekend van de uitersten. Ik kreeg een aantal lang verwachtte berichten waaronder het feit dat er een officiële zaak is gestart naar aanleiding van mijn gebit.
Ook ben ik gezellig bij mijn hoogzwangere zusje op visite geweest, nog maar max 3 weken en dan ben ik weer tante, heb er zo zin in!!!!! Lekker knuffelen, wiegen en kroelen. Zodra de sirene afgaat of het begint te stinken kan ik de kleine weer afgeven, heerlijk!!!
En helaas is dit weekend ook een tante van ons overleden, ze lag al enige tijd in het ziekenhuis, hoop op beter worden was er al niet meer, maar eigenlijk nog veels te jong om te overlijden.
Zo liggen dood en leven dus heel dicht bij elkaar.

En och jullie willen het nog niet horen, maar morgen is het 1 oktober, nog maar 2,5 mnd en dan is het KERST! Oke, eerst de herfst doorstaan, en met het intreden van de meteorologische herfst is het ook echt herfst geworden, heerlijk met de kinderen en hond wandelen en ze eikeltjes, kastanjes enz laten zoeken. Heel fijn weer zo. Maar winter is ook wel lekker, niet dat ik van de kou ben, maar met kerst eindelijk een pak sneeuw? Ja dat vind ik wel wat.
Of verklaren jullie mij nu voor gek?

vrijdag 6 september 2013

6-9-2012 : 6-9-2013

Voor velen zal deze dag als ieder andere zijn, terecht. Voor mij toch een bescheiden feestje, vandaag alweer 1 jaar schoon!!!!

Wat gaat de tijd snel! Wat is er veel gebeurd en wat ben ik al weer ver. Oke, een jaar geleden dacht ik er nu alweer te zijn, onderweg geleerd dat het niet zo snel gaat en nu zeer tevreden met waar ik sta.

Dus nu maar op naar de eerste 10 jaar!

De 10 jaar waarin wij Charlotte succesvol de basisschool zie doorlopen, Nathan ook, wij de 40 passeren, maar zeker de 50 nog niet aantikken. Wij iig nog een aantal van onze dromen/wensen waar gaan maken, hopelijk een paar mooie reizen gaan maken. En dat allemaal in goede gezondheid.

Dat de tijd snel gaat was deze week heel duidelijk. Charlotte moest er deze week ook aan geloven, ze zit op de kleuterschool! En tjonge wat een zin had ze en wat was ze er aan toe. Tomeloos veel energie heeft ze en blijft ze houden, dat kan ze nu deels kwijt op school. Eerst afwachtend, ontwijkend, stoer spelend ipv gaan zitten op haar plek. Vanochtend ging ze meteen zitten op haar plekje, ze vind het hartstikke leuk. Maandag hebben we de 1e informatie avond en deze fase is dus ook voor ons begonnen.

En nog maar max 6 weken en we zijn tante en oom, zo'n zin in! Lekker knuffelen met zo'n klein hummeltje, maar al blèrend en met gebroken nachten achter latend ;)

Voor iedereen een fijn weekend!