Vandaag 5 jaar geleden kreeg ik te horen of ik schoon was. Spannende dag, je hebt een idee, maar de arts moet het zeggen. Zij moet bevestigen of het zo is, of al die 12 chemokuren zijn werk hebben gedaan.
En met mij zitten op dat moment heel veel mensen in spanning, kanker heb je niet alleen. De kinderen gelukkig niet, aan hun gaat het voorbij, Charlotte snapt dat mama naar het ziekenhuis moet, maar snapt de ernst gelukkig niet, Nathan was simpelweg te jong.
En nu ben ik 5 jaar schoon, 5 jaar! Wat ben ik in die 5 jaar opgekrabbeld, wat heb ik veel geleerd, nieuwe vrienden gemaakt, mijn leven een andere wending gegeven waar ik geen minuut spijt van heb. Ik heb het nog meer naar mijn eigen wil gezet.
Ze zeggen altijd dat als jou zelf iets ergs overkomt je het leven anders gaat bekijken, dat klopt dus ook. Zaken waar je je minder druk over maakt, zaken waar je je juist drukker over maakt. Het veranderd echt.
Ik moet nu ook zeggen dat na 5 jaar de ongemakjes erbij horen, last van vocht, last van tintelingen, last van de temperatuur, last van droge huid, soms een energie burn down, last van pijnlijke vaten en ik vergeet er geheid nog wat. Maar na 5 jaar voel ik mij op en top, vergeet ik soms wat er zich heeft afgespeeld en moet ik echt mijzelf herinneren aan de dokters controle. Die gaat na 5 jaar onverminderd door, eens in de 4 maanden nu.
Nu na 5 jaar is het dus ook wel mooi geweest met deze blog, hij gaat in ruste, als naslagwerk en meer ook niet.
Fijne dag allemaal!
XXX
