Ik was gestart met het schrijven van de blog, maar door allerlei omstandigheden en drukte niet verder gekomen dan de volgende vier zinnen:
Inmiddels zitten de 1e twee weken van 2013 er weer op! Druk druk druk, dus de tijd gaat snel, goed, heel fijn, maar soms te snel.
Zoals mijzelf beloofd heb ik oud en nieuw goed gevierd, lading drank, maar niet dronken, wijsheid? Hoge tolerantie? Uh beide denk ik ;)
Alweer compleet achterhaald, wat, Pasen is al weer onderweg! ;)
Dus maar even naar het nu. Hoe gaat het met me, goed, druk. Wij zijn druk geweest met veel familie omstandigheden. Eigenlijk was dat onze voornaamste bezigheid, wat inhield dat de 1 er druk mee was en de ander hier thuis het gezin liet draaien. Daarnaast was en ben ik druk* met veel positieve zaken, gezelligheid, kids, ontwikkeling, Levi en wat al nog meer en uiteraard mijn werk. Het vreet allemaal energie, maar allemaal positieve energie, waardoor ik 's-avonds moe, maar voldaan, op de bank zit. Hetgeen geen positieve, maar negatieve energie vreet probeer ik of om te buigen naar positieve energie, of dan maar te elimineren uit mijn dagelijks bestaan, levert veel rust op.
*ik zal druk even nader toelichten, dit betekent voor mij, op het moment dat ik nog energie heb naast mijn huishouding en werk, ga ik lekker een taartje bakken, knutselen, hele einden wandelen met Levi of afspreken met vriendin, dit is in tijd uit te drukken in max 2 x per week, afhankelijk van de activiteit.
Vandaag ben ik gestart met mijn revalidatietraject, Herstel en Balans. Dit is een 10 weken durende traject, veel sporten, veel psychisch, intensief dus. Uiteraard ben ik weer de jongste van de groep en als vrouw weer de uitzondering met geen borstkanker. Het groepje bestaat maar uit 6 personen, 1 man (kakelende kippenhok) en 5 vrouwen, waarvan 3 borstkanker, 1 darmkanker en moi.
Ik hoop met dit traject toch echt weer veel energie terug te winnen, en voor het deel wat ik niet terug krijg en dus aan vermoeidheid zal moeten accepteren dat ik dan ook leer hoe ik hier mee om moet gaan. Ook hoop ik die vergeetachtigheid terug te dringen, dat is enorm hinderlijk. Daarnaast is er tussendoor nog een bijeenkomst voor naasten, dan kan Martin mee, heel fijn, hij heeft ook veel te verduren gehad en dit niet echt altijd met iedereen kunnen delen.
Met de rest klachten gaat het op en af. Afgelopen weken natuurlijk enorm koud, is al niet echt mijn weer. Maar nu, nu moet ik er echt bij gaan nadenken dat ik handschoenen ga dragen. Door de kou, vooral bij het krabben van de autoruiten, komt het weer tot uiting in mijn vingers, die doen dan zo zeer, nooit gehad, nu lijkt het alsof er een olifant op de vingers staan te dansen.
Mijn vochtproblematiek blijft hetzelfde. 2 januari had ik een vervoegde controle, bij mijn nieuwe "oude" arts. Het schijnt een zeldzaam bekend maar zeker weg trekkend probleem te zijn met veeeeeeel geduld. Om toch het op gang te helpen en houden zit ik weer aan de plastabletten, wat deels helpt. Verder was alles oke en was de arts zeer te spreken. op naar 17 april, de volgende controle.
Dat is dus wat mij het afgelopen maand heeft bezig gehouden. En dan nu deze week.
Deze week is toch wel een beetje vreemd. Afgelopen maand ook wel wat. Vorig jaar kwam ik natuurlijk op 20 januari thuis te zitten. Op 17 februari heb ik de diagnose kanker gekregen, vooral deze week toen was onbewust slopend. Ik had nu namelijk alle testen erop zitten en begon het wachten. In de tussentijd vierden wij de verjaardag van Nathan, want die is de 14e jarig en dat vierden wij de 12e, logistiek kwam dat wat beter en gelukkig maar. Dit jaar vieren wij Nathans verjaardag op de 17e, niet bewust, ik constateerde later pas dat het de datum was, ook wel weer fijn dat ik het toch al kan scheiden of er aan voorbij kan lopen, hopelijk ook met alle andere data's behalve 6 september, nieuwe feestdag ;)
Dus ja deze week staat in het teken van Nathan, de kleine grote man wordt alweer 2! Een mannetje waar we veel mee te stellen hebben, die ons niet stil laat zitten, maar die op dit moment een enorme mama's kindje aan het worden is, ik hoop dat het tijdelijk is ;)
En ja voor deze verjaardag kan ik mij meteen uitleven op mijn nieuwe oude hobby, taarten maken. Maar nu vooral met veel fluorescerende kleurtjes en "van-je-tanden-af-springende-glazuur-vretende" laagjes. Hopelijk smaken ze ook.
En tja Nathan is een valentijnskindje en Martin vond het ook wel een goed cadeautje om onze relatie mee te bezegelen, wij hebben namelijk op de 14e (en nee niet vanwege Valentijnsdag) een relatie gekregen en dat is dit jaar alweer 10 jaar geleden. Tijd gaat snel, maar ik hoor jullie vooral denken : Hoe houdt hij/zij het uit met......... ;P
Wonder boven wonder is Martin het dit jaar niet vergeten onze jubileum (althans tot nu), maar we vieren voornamelijk het feestje van Nathan, heeeeel klein op de dag zelf, samen met mijn ouders, verder niet en zondag dus de rest van de familie, zin an.
Ik zie nu dat het alweer 11 is, tijd om naar bed te gaan, dus weltrusten!
Liefs!
