vrijdag 1 juni 2012

biopt

En het was al weer vrijdagavond, tijd gaat snel en vooral als jezelf wat langzamer gaat. Dit keer slaat de kuur er toch wat harder in, ben wat vermoeider dan normaal  en voel mij wat minder fit. Maar het mag de pret niet drukken, alles gewoon nog wat langzamer en me vooral niet druk maken. Dat doe ik ook niet, zondag gaan we Levi ophalen, heerlijke ontspanning en afleiding. Ik kreeg ook weer een kaartje van een collega vanaf de vakantie adres, hoe leuk!

Zoals in mijn vorige blog aangegeven zat ik mij nog wat te bedenken wat ik niet had verteld en wat ik jullie toch niet wil onthouden. Misschien sta je net zelf voor de beslissing of in de toekomst en weet je het niet zeker en overtuigt mijn verhaal je.

Ik moest, om definitief te bepalen de hoe en de wat, een biopt ondergaan middels een kleine chirurgische ingreep. Dus tja dat is snijden en dan moed je verdooft worden. Ik had de keuze uit algehele narcose en ruggenprik. Ik ben altijd anti ruggenprik geweest, vond het maar niks, rug+prik, kans op misser, hoofdpijn, nee dat was het niet. Maar ja zat mij ook te bedenken dat ik dan een narcose moest krijgen en dat je daarmee langer onder zeil bent en dat ik dan niet zomaar weg was, hmmmm dilemma.

Dan toch? Moest voor pre-operatief komen bij de anesthesist en die zei "nou mevrouwtje", terwijl hij over zijn bril keek, "wordt het narcose of ruggenprik". Dus ik zei "ik denk aan ruggenprik". "Verstandige keuze, mevrouw" zei hij weer en weg was hij.

De maandag was aangebroken en ik melde mij voor de operatie, ik was er tussen gekomen en voor alle operaties uitgeplant. Dan lig je daar, eerst op de voorbereiding/uitslaap kamer, iedereen komt dan nog een keer kijken (arts, assistent, assistent-anesthesist enz) en dan ga je naar de voor-operatiekamer, daar wordt de prik gezet. Pff wat zag ik er tegen op. Nou dan staat iedereen daar zijn/haar weekend te bespreken, te grappen, jou vragen te stellen en dan is het zover. Omhoog gaan zitten, voorover buigen, ontspannen en daar gaat die prik. Hey dat valt mee, waar heb ik mij ooit druk over gemaakt?! En goh, ik voel mijn benen niet meer, bizar, apart, raar, echt heel bijzonder. maar heb niks gevoeld van de prik. Dus mocht je je daar druk over maken, niet doen!

Dan begint de operatie en dan, dan gebeurt er iets, dat kan ik niemand toewensen, ze beginnen te snijden, voelt u dit mevrouw Stapper, de eerste snee, hmm nee dacht het niet. Oke we gaan verder, hey ik voel wat en ik voel nog meer, STOP!!!! Ik was dus niet volledig verdooft! Dus ze moesten bij verdoven. Vervolgens gingen ze verder en sneden en branden ze een groter stuk van mijn klier los voor onderzoek. Hmm ooit verbrand vlees geroken, en dan heb ik het niet over je stukje vlees op de bbq, maar het verbranden van je eigen huid/vlees. Nou ik dus nu wel, niet fijn. Ook moesten ze flink trekken en drukken om de wond open te houden en weer dicht te krijgen, dat merk je ook wel als je daar ligt.

Dus wil je van mij horen of je een ruggenprik moet doen, dan ben ik niet de juiste persoon. Het zal heus de meeste keren niet zo verlopen, maar dit kan dus wel.

En dan nog even iets minder leuks. In de afgelopen periode zijn er nogal wat naaste mensen van collega's en zelfs collega's van mijn moeder getroffen door kanker, helaas. Nu was er bij 1 van deze mensen een aantal weken geleden non-hodgkin geconstateerd en is de chemo hoopvol gestart, deze hakte er aardig in en hij werd er goed ziek van. Helaas is hij deze week overleden en heeft hij dus de strijd al heel snel op moeten geven. Bij deze wil ik de nabestaanden heel veel sterkte wensen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten