Uitslag scan

Toen ik vanochtend wakker werd, had ik absoluut geen zin om uit bed te komen, enerzijds niet omdat ik geen zin had om te sporten, ik voelde me zoooooo moe, anderzijds niet omdat ik vandaag de uitslag van de scan zou krijgen. En hoewel ik vol vertrouwen was, begon het toch de afgelopen dagen meer en meer te knagen, want wat als mijn gevoel toch niet klopte, wat als het niet voldoende was afgenomen of het juist erger was geworden, wat als......

Maar goed, ik heb mijzelf toch weten te bewegen en ben gaan sporten. Als je dan eenmaal daar op de fiets zit dan voelt het goed en als ik het rondje heb gedaan voel ik mij voldaan, toch maar weer wat spiertjes gekweekt en de conditie wat opgevijzeld. Vervolgens vlug naar huis toe want Martin moet werken en wat zal ik eens gaan doen. Nou weinig, afwasmachine uitpakken, oven reinigen (wat achterstallig onderhoud wegwerken wat ons een ruitje heeft gekost, duur leermomentje) en op de bank GTST kijken. Vervolgens het eten van ons klaarmaken en zorgen dat de kinderen het ook daadwerkelijk opeten, wat bij Nathan geen enkel probleem is, die heeft een lintworm, maar Charlotte is altijd druk met alles behalve het eten. Uiteindelijk is het alweer kwart over 12 en zitten de kinderen in de auto om ze naar Henk en Lolly (Charlottes interpretatie van ome Henk en tante Roely) te brengen, vervolgens snel door naar Martin en op naar het ziekenhuis. Zo lees je, een druk ochtendprogramma waardoor ik weinig tijd had om na te denken. Voor ik het weet is het alweer half 2 en laat ik bloed prikken en begint het lange wachten, lees een half uur.

Om 2 uur hebben we de afspraak met de arts. Mijn arts is niet een oude knar die over de rand van zijn brilletje zit heen te kijken met mevrouwtje het is toch wat, of hoe voelen wij ons vandaag. Nee mijn arts is een jonge vrouw van rond mijn leeftijd die meteen het nieuws brengt en het positief weet te verpakken, zo ook vandaag. We kwamen binnen en we zaten koud en ze zegt "laat ik maar meteen met het goede nieuws beginnen", dan gaat er al een zucht van verlichting door je heen. Ze vertelde ons dat de scan goede resultaten liet zien. De aangetaste klieren waren een stuk kleiner geworden en de onrustige klieren (daar waar dus ook anders wat was gekomen) waren weer rustig, die kleurden amper tot niet meer op de scan! Ze is was tevreden en uiteraard wij ook! Daarnaast zijn mijn bloedwaarden ook weer perfect, dus ik heb de hele dag met een lach van oor tot oor gelopen en dat zal de rest van de week nog wel zo blijven.

Morgen heb ik weer een kuur, kuur 3A en dat betekent dat ik nu bijna op de helft zit, op 30 mei krijg ik kuur 3B en dan zit ik daadwerkelijk op de helft.