dinsdag 24 april 2012

Sporten en kale hoofden

Vandaag ben ik voor het eerst weer wezen sporten! Ja ja, jullie lezen het goed, voor het eerst sinds 3,5 jaar (op een paar vruchteloze pogingen na) is Marie-Lupe weer gaan sporten.

Iedere dinsdag en donderdag ochtend ga ik nu een uurtje fitnessen in het ziekenhuis. Dan sport ik in een klein groepje en iedereen heeft een bepaalde vorm van kanker. De fysiotherapeuten die ons begeleiden zijn gespecialiseerd in oncologie. Door te sporten zou je sneller herstellen van de kuren, daarnaast doe je natuurlijk aan conditieopbouw. Dat zijn ook 2 redenen waarom ik er aan begonnen ben. Als ik zo de kuren beter kan doorstaan is dat natuurlijk al goed. Maar ik ben ook zo enorm moe, hopelijk hierdoor toch een tikkeltje minder.

Zo voor de 1e keer weer sporten ging het redelijk goed, voel de spiertjes wel, maar het is niet overdreven. Het is ook fijn dat iedereen begrijpt als je er een dagje niet bent (zoals de donderdag na de kuur) maar dat je wel een stok achter de deur hebt, omdat er op je gerekend wordt.

Aan de ziekte kun je daar niet ontkomen, 2 vrouwen waren kaal en ook een man. De andere vrouw en man niet. Als je dat ziet is het toch ook weer confronterend, vooral als je in de kleedkamer de pruik ziet liggen, bizar eigenlijk.

Zelf heb ik inmiddels ook een pruik uitgezocht. Die ligt nu te wachten op mij. Vanaf de 3e week na de start van het kuren zou ik kaal worden. Inmiddels ben ik 5 weken verder en is er nog niks gebeurd. Maar goed, ik ga er vanuit dat het wel gaat gebeuren, heb alleen nu al heerlijk 2 weken langer met mijn eigen haar mogen rondlopen en dus ook 2 weken korter kaal.
Eerst wilde ik niet aan de pruik, toen het bekend werd dat ik ziek was, riep ik meteen dat ik geen pruik wilde, gewoon een stoer hoofddoekje, prima. Maar later begon ik toch te twijfelen, want tja als het haar er af is en ik krijg spijt en ik heb niks uitgezocht, krijg ik een pipo pruik. Dus toch maar een afspraak gemaakt. Eenmaal daar aangekomen, eerst besproken wat de wensen zijn en hoe ik mijn haar normaal draag en hoe het valt enz. Daarna heeft ze een pruik uitgezocht die op dat moment het dichtst bij mijn eigen haar kwam, want tja er zijn zoveel verschillende kleuren, maar het kan amper in de buurt komen van je eigen kleur. Dan heb je natuurlijk ook nog de kleur en de lengte en de krul of juist niet. Nadat ik deze op had viel het mij reuze mee. Het zag er toch best wel echt uit en daarmee was ik om.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten